Den Hielenner, d’Frau Holle an d‘Naturwiesen‎...

3 juin
8 min de lecture

Dernière mise à jour : 4 juin

1. Den Hielenner

Am Moment fänkt den Hielenner un an d’Bléi ze kommen. Ëmmer wann dëst geschitt, weess ech dass d‘Summersonnenwende virun der Dier steet.

2. Den Hag

Och wann e ganz streng gesinn net zu den Heelkraider gehéiert (well et sech bekanntlech em eng Heck handelt), huet en absolutten Heelstatus an ass a sech selwer schonn eng ganz Apdikt.

3. Dem Hielener säi Wiesen

Dem Hielenner seng Energie ass douce an héischschwéngend. Des Heck ass magesch an dofir an der feinstofflecher Welt extrem beléift. Wenn awer lo mengt, dass den Hielenner nëmme léif an douce ass, iert sech. Du erënners dech villäicht aus mengem Bäitrag iwwert de Wäissdorn, dass den Hag ëmmer ganz bestëmmten Eegenschaften a sech dréit, do mécht den Hielenner keng Ausnamen, och wann si keng Stachelen huet ass si eng staark Schwelleplanz an huet eng staark Schutzfunktioun.

Et gëtt souguer gesot dass den Hielenner sou muechtvoll war, dass en de Judas – dee bekanntlech de Jesus verroden huet – un sech gezunn huet an deen sech dunn drun erhaangen huet. Als Beweis dovunner wär de Champignon deen eleng an eenzeg um Hielenner ze fannen ass: den Hielennschwamm, deen och Judasohr genannt gëtt.

4. Ancestralen Mythos – Frau Holle

Eng ganz staark Verbindung zur Frau Holle fënnt ee schonn a sengem Numm erëm: etymologesch sinn béid Wieder ofgeleet vun der ursprénglecher heednescher Gëttin Hulda (Holda, Holla), bei eis als "Frau Holle" bekannt. De Bam, gëllt domat als hire Wunnsëtz, rsp. als Zougang zu hirem Räich an der Ënnerwelt, wou sie mat hirem brodelnden Kessel d’Liewen op en Enn bréngt an ëmmer rëm neit Liewen schaaft. Dofir gouf en als helleg erkläert an laut dem Aberglaube dierfen keng Branchen ofgeschnidde ginn ouni éischt d'Erlabnes vun der gudder aler Fra ze kréien.

D’Gëttin Holle war d’Gëttin vum Liewen a vum Doud, mee och vum Haus, déi mat hire staarke Kräften an hirer grousser Heelkraaft d’Mënschen (a ganz besonnesch d’Kanner), d’Déieren an d‘Planzen beschützt huet. Dass si eng gerecht Gëttin war, déi een och emol bestrofen kann, dat wësse mir nach aus dem Märchen vun de Gebridder Grimm. Fir se ze éieren an hier gutt Säit ze schmeechelen, hunn d’Leit hier Geschenker ënnert den Hielennerbusch geluecht. Sie konnt awer och virum Béisen beschützen an dofir gouf den Hielenner als Schutzplanz ugesin.

Desweideren kann dese Bam alles Schlechtes oder Béises un sech zéien an domat fäerdeg ginn. All béist Kreatur flitt duerch den Zougang an d’Ënnerwelt an de brodelnde Kessel a gëtt do vernicht oder transforméiert a nei gebuer. Dofir sinn am Mëttelalter eetreg Bandagen an aner Formen vun Krankheeten un den Hielenner gehaange ginn, well e wosst, dass dësen mächteg genuch war, fir des Krankheeten ze transforméieren.

5. Deeler vun der Planz

Seng gutt richend Bléien si bekannt a gi gären als Téi oder fir Sirop, Wäin a Limonade benotzt. An der Kichen fannen d’Hiellennerbléien och hier Platz.

Seng Friichten, déi een da méi spéit – Enn August bis September - kann iernten, wa se gutt schwaarz sinn, si réi liicht gëfteg a verursaachen Duerchfall an Brechreiz, mee kennen wonnerbar zu Gebeess, Schnaps, an Gebäck oder Jus verschafft ginn.

Um Hielenner ass reegelrecht alles heelend, dh. all Deel vun der Heck kann benotzt ginn. Sou kennen nieft de Bléien a Friichten, och d‘Blieder (virun oder no der Bléi) gepléckt ginn. Des kenne gedréchent ginn an als Téi gedronk ginn. Dat selwecht kann een mat der Schuel oder den Wuerzelen maachen. Ech muss zouginn, dass ech dat net probéiert hunn, well et mir dann awer ze vill Leed deet un senger Schuel oder Wuerzelen schneiden ze goen, wann en eis schonn sou grousszügeg mat Bléien, Friichten a Blieder beschenkt.

6. Heeleegenschaften

Heeleegenschaften op de Kierper

Den Hielenner wierkt anti-inflammatoresch, antiviral an stécht voller Antioxidanten. En ass schweessdreiwend a bluttrengend. E wierkt op Nieren a Blose (staark harndreiwend) a kann ganz gären ugewannt ginn bei Blosenentzündungen oder fir iwwerschësseg Harnsaier ofzebauen a kleng Stengercher/Gries aus der Blose ze kréien. Och bei Houscht ass en eng grouss Hëllef a wierkt schläimléisend. En ass ënnert anerem voller Mineralien a Vitaminne an ass fir mech am Wanter onentbierlech fir den Immunsystem ze stäerken an Erkältungen virzebeugen oder kann och direkt bei den éischten Erkältungssymptomer an den Asetz kommen. Den Téi aus de Bléien wierkt berouegend bei Zänn-, Oueren- a Kappwéi. Séng Bléien si sinn e Wonnermëttel fir d’Haut.

Et kann ee mat der Tinktur oder Téi schaffen.

Heeleegenschaften op d’Séil

Dem Hielenner huet natierlech och eng Wierkung op eis Séil. Den Hielenner wierkt stäerkend, berouegend an huet en rengenden Effekt. Si hëlleft Ales, wat scho laang festgebak ass duerch déi selwecht negativ Gedankesätz oder duerch ongesond Behuelen, lasszeloossen an nei Wee’er ze fannen.

Si bitt Schutz an erliichtert, rsp. erméiglecht engem seng eege Liewensaufgab ze erkennt.

Hier héichschwéngend Energie huet en direkten Afloss op eis Energie. Sou kann den Hielenner eis Energie héischen, eis opmonteren, Freed bréngen. Si ass domat eng wonnerbar Begleedung an Trauerphasen an hëlleft al eetreg Wonnen an der Séil (net ausgeschwate Wieder, Trauma) lasszeloossen.

Als Schwelleplanz begleet se eis duerch d’Transitioune vum Liewen.

Fir op dësen Themen ze schaffe kann een si verräuchern, mat enger Essenz schaffen oder och einfach mat der Planz feinstofflech a Kontakt kommen. Et kann och eng Bléienessenz mat de Bléie gemaach gi.

7. Magesch Eegenschaften

An der Magie sinn seng Schutzeegenschaften natierlech beléift. Sou kann den Hielenner fir Schutzmagie benotzt ginn.

Si ass eng Bréck zu den Anen an hëlleft eis mat hinnen a Kontakt ze komme ffir Rot an Hëllef ze kréien. Si ënnerstëtzt och d’Connection mat der Dramwelt an de Verstuerwenen.

Den Hielenner ass eng beléifte Planz ënnert de Feeën, allerdéngs ginn et al Traditiounen déi besoen, dass den Hielenner hëlleft, Fee’en unzezéien a mat hinnen a Contact ze kommen.

Si ka magesch agesat gi fir Krankheeten oder Flich ze transforméieren.

Well si als Schwellplanz den Zougang zu net siichtbare Welte fuërdert, ka mat hier gereechert gi fir dësen Zougang ze fuerderen (wann een sech an enger schamanescher Rees oder Meditatioun mat den Naturgeeschter, Anen oder Frau Holle verbanne well zB.). Si gehéiert fir mech an de Ritualer wou een sech bewosst mat Iwwergäng ausernee setzt. Si dréit de Schlëssel zu den Transitiounen a sech, souwuel literal wéi spirituell a ka fir des Zwecker agesat ginn.

8. Den Hielenner an d’Naturgeeschter

Des weideren ass den Hielenner och als Portal an eng aner Welt bekannt gewiescht, déi vun de Naturwiesen (Elfen, Gnomen Zwergen, Trollen asw) genotzt gëtt. Oft gëtt en och einfach als Wunnsëtz vun dësen Naturwiesen ugesinn. Och do heescht et, dass een net um Hielenner dierf schnibbelen goen, ouni virdrun bei dëse Wiesen em Erlabnis ze froen.

Vir de modernen Konsummensch klengt dat no engem Kannermäerchen an ass net Eescht ze huelen, mee fir eis Virfahren war et ganz normal d’Naturwiesen ze respektéiere a mat hinnen zesummen ze liewen. War een mat hinne befrënnt, konnte si engem ganz nëtzlech sinn an een virun groussem Ongléck warnen. Sie kennen och all d’Heelkraider a kennen dem Mënsch hëllefen, dat richtegt Mëttel erauszesichen, wann een se zB. am Hallefschlof, dem Zoustand tëschent Schlof a wakereg sinn, freet a mat hinnen kommunizéiert. D’Kobolden kennen ganz nëtzlech sinn an engem hëllefen verlueren Géigestänn erëmzefannen. Allgemeng wëssen d’Naturwiesen Saachen déi de Mënsch net weess, an dat Wëssen kann engem ëmmer behëlleflech sinn.

Sou sinn déi läscht Äppel net gepléckt ginn, déi waren fir d’Naturgeeschter. An deem Sënn ass all Kéiers wann e neit Béierfaass opgemaach ginn ass, eng Schlupp fir si op den Äerdbuedem geschott ginn. D’Kächin vum Haus huet den Hausgeeschter ëmmer e puer Grimmelen Brout oder puer Stécker vum Iessen an d’Kachfeier geheit. Sou sinn och ëmmer rëm Opfergaben a Speisen fir d’Naturwiesen ënner den Hielenner gestallt ginn. Et war an alle Kulturen selbstverständlech fir si ze éieren an hinnen kleng Opfergaben ze schenken fir hier Ënnerstëtzung ze kréien an net mat hinnen am Krich ze sinn (wat zu groussem Ongléck, Krankheeten an souguer zum Doud konnt féieren). Dogéint hat souguer d’Kierch näischt unzewenden.

Bis haut kennen d’Ureinwohner an d'Naturvëlker d’Naturgeeschter a wëssen wéi wichteg et fir de Mënsch ass respektvoll a friddlech mat hinnen ze ëmgoen.

Et ass wichteg nach dozou ze soen, dass de Mënsch virun dausenden vu Joren en anert Bewosstsinn hat. D’Leit waren net am Materialismus gefaangen an haten méi eng grouss Verbindung mat der Natur, e groussen Deel vum Vollek war landwirtschaftlech betätegt. Allgemeng waren d’Leit net sou déif an der Matière verankert wéi haut a waren méi op fir dat Iwwersënnlecht aus der Natur. Et war eng aner Denkweis. D’Entwécklung vun de Mënschen huet dozou gefouert, dass mir eis ëmmer méi an dat Materiellt verankert hunn, dat Iwwersënnlecht (mat all senge Sënner gesinn, spieren a wëssen) sou wéi de reliéise Glawen sinn ëmmer méi verschwonnen. De Bewosstsinn vun Naturgeeschter, sou wéi alles anerem Iwwersënnlechen ass komplett verschwonnen an als Phantasie oder Animismus vu Mënschen aus Zäitepochen, wou se nach méi naiv a manner informéiert waren ofgestempelt ginn. Op der aner Säit schéngt et mer wichteg ze sinn, ze soen dass doduerch bal alles seng Séil verluer huet an doduerch och villes keen Inhalt méi huet. Ouni den Zougang zum Iwwersënnlechen huet de gréissten Deel vun de Mënschen keng Wahrnehmung a kee Wëssen méi vun iwwersënnlechen Welten. Dat huet Folgen op d’Bezéiung vum Mënsch mat sech selwer, senge Matmënschen, der geeschtlecher Welt, den Naturwiesen, souguer zur Äerd selwer. Wann de Mënsch eise Planéit net méi als eppes Lieweges gesäit, wou selwer Liewen schaaft an eis souvill schenkt, mee als „Saach“ wou ee grenzelos ausbeuten kann, dann bréngt dat Problemer mat sech. Vir eis Virfahren war d’Natur helleg, d’Äerd war beséilt an huet missen mat Respekt behandelt ginn an an Dankbarkeet fir hier Fruchtbarkeet beschützt ginn. Et ass un der Zäit dass mir Mënschen erkennen, dass mir net sou weidermaachen kennen an a mengen Aen ass et Zäit dass erëm e neit Bewosstsinn entsteet. Ech wënsche mir et op alle Fall.

9. Perséinlech Notiz vun der Kraiderhex

Wat d’Réicheren vum Holz ugeet, do deelen sech d’Geeschter. Op ville Platzen gëtt gesot dass een den Hielenner net dierf verbrennen, dass een sech domat e grousst Ongléck unzitt oder e ganzt Joer un Zännwéi leide wäert. Ech hunn awer scho mol Fäerdegmëschunge gesinn, wou kleng Stécker Hielennerholz dra waren. Well ech awer vill ze vill ongär bei den Zänndokter ginn, hunn ech fir mech decidéiert, net dorop zréckzegräifen, mee dat kann jo jiddereen mat senger eegener Intuitioun ausmaachen oder wann en dozou bereed ass de Kontakt zu den Naturgeeschter üben an si froen.

Allgemeng fannen ech ëmmer dass mir als Mënsche verantwortungsvoll dierfen ëmgoen, an der Natur géif ech perséinlech nëmme Bléien a Blieder sammelen. Ween en Hielenner op sengem Terrain huet an e Stéck ofschneide well oder muss, kann dat maachen. An awer géif ech ëmmer em Erlabnis froen an dëst sou verantwortungsvoll maache wéi nëmme méiglech.

10. Invocatioun

O Fra Holle,

Mamm vun den Iwwergäng, Hüterin vun de Schanken,

Du déi an der Ënnerwelt de Kessel réiers,

Déi Gebuert an Doud mat der selwechter Léift begleets.

Ech ruffen dech duerch den Doft vun den Hielennerbléien.

Ech leeë meng Opfergab un deng gekrëmmte Wuerzelen.

Du déi mat de Geeschter gees,

Déi d’Nimm vun de Vergiessene kennt,

Looss deng Bléie mäi Mond seenen,

Looss deng Äscht mäi Schlof beschützen.

Du déi mat Angscht an Éier gelueft gëss,