All Feierdag em des Joreszäit ass déif verbonnen mat der Widergebuert vum Liicht an der däischterster Zäit vum Joer. Dëst ass zréckzeféieren op d'Wantersonnenwende, déi mir an eisem häutegen Kalenner den 21.12. festgehalen hunn, et ass de Moment wou mir de kierzten Dag an domat och déi längsten Nuecht vum Joer erreechen.
Lucia gëtt haut um 13. Dezember gefeiert. Dat ass nach gréisstendeels an de skandinaveschen Länner de Fall, wou jonk Meedercher mat wäisse Kleeder an engem Kärzenkranz um Kapp - als Symbol vun der erneierter Schéinheet vun der Sonnegëttin, op déi sou häerzlech gewaart gëtt - zesummekommen. Et gëtt zesummen gesongen, Luciagebäck verdeelt an bildlech souwéi symbolesch d'Liicht vun Haus zu Haus weiderginn.
Lucia ass eng vun de kelteschen Wanterkinniginen / gëttinen, déi alleguerten déif mat der Liicht an der Däischtert verbonnen sinn. Do heescht et, dass d'Lucia sech d'Aen ausgerass huet, fir hellsiichteg ze ginn. Et geet och riets em dat "schwaarzt Lucia", wat an der Nuecht virum 13. Dezember mat enger schrecklecher Horde optaucht a mat Speis an Trank huet missen besänftegt gi. Dat ass fest veknüpft mat de Geschichten vun der Frau Percht / Frau Holle, wou deene Meeschten am Kontext vun de Rauhnächte misst bekannt sinn, oder op mannst aus de Geschichten vun de Gebrüder Grimm. Eent ass kloer, all des Wanterfraen sinn zwiispälteg Gestalten déi gläichzäiteg d'Liicht an d'Däischtert, rsp. déi eng perfekte Dualitéit tëschent gutt a béis representéieren.
Am Chrëschtentum gëtt et déi helleg Luzia, (aus dem latäineschen luz - Liicht) wou sech aus Beweis zu hirem Glawen d'Aen erausgerappt huet a steet bis haut nach als Schutzpatrounin fir Aenliicht an Erleuchtung.
Fir mäin Deel, hunn ech mech nach ëmmer déif verbonne gefillt mat dësen Geschichten tëschent dësen 2 Extremer an hu mech extrem gefreet, fir et fotografesch ëmzesetzen.
E grousse Merci un d'Audrey wat fir mech Model stoung.
Konzept, Kappschmuck, Fotoen an Beaarbechtung si vu mir.
